به گزارش «فرهیختگان»، درحالی‌که رسانه‌های نزدیک به دولت سعی دارند با تطهیر وزیر ورزش و جوانان ماجرای قرارداد ننگین با ویلموتس را تنها به فدراسیون فوتبال ربط داده و مسعود سلطانی‌فر را مبرا از تاثیرگذاری در این پرونده جلوه دهند، اما مراجع ذی‌ربط عقیده دارند وزارت ورزش نیز باید درخصوص این قرارداد پاسخگو باشد. قرار است امروز سلطانی‌فر به‌همراه مهدی تاج به‌عنوان دو متهم اصلی این پرونده راهی مجلس شده و در کمیسیون اصل ۹۰ به نمایندگان مردم جواب پس بدهند. بر همین اساس با نماینده مردم قوچان و فاروج و عضو کمیسیون اصل 90 درباره جنجالی‌ترین پرونده این روزهای فوتبال صحبت کردیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با علی آذری را در ادامه می‌خوانید.

این روزها انتقادات زیادی به وزیر ورزش درخصوص عملکردش می‌شود. به‌عنوان نماینده مجلس نسبت‌به این انتقادات چه موضع و صحبتی دارید؟

اینکه وزیر ورزش در این قضیه و به‌ویژه در سطح عام در بحث ورزش ضعیف عمل کرده است ما هم نسبت‌‌به این موارد انتقاد داریم و باید به این انتقادات پاسخ داده شود. الان هم درخصوص قرارداد با ویلموتس که یک نوع غارتگری در ورزش به‌شمار می‌رود، باید پاسخگو باشند. گذشته از اینکه سهل‌انگاری از کجا شروع شده و به چه سبکی بوده است، بالاترین مقام که وزارت ورزش باشد به‌علت عدم نظارت به این موضوع و حیف و میل کردن بیت‌المال باید پاسخگو باشد.

به‌جز قرارداد با ویلموتس انتقاد دیگری هم به وزیر ورزش وارد است؟

مربیان و بازیکنانی که سال‌های سال با حداقل تجربه در سیستم و نظام ورزش حاضر شده و به‌واسطه حضور این افراد هیچ نقطه پیشرفت و توسعه‌ای برای ورزش ما تعریف نشده، ازجمله سوالاتی است که ایشان باید پاسخگو باشند. ان‌شاءالله کمیسیون اصل ۹۰ به‌عنوان ناظر در این موضوع طبق وظیفه خود که نظارت بر طرز کار و رفتار قوای مقننه، مجریه و قضائیه به‌شمار می‌رود، به این موضوع نیز ورود کرده و این آقایان باید درخصوص عملکردشان پاسخگو باشند. این موضوع مطالبه مردم و ورزشکاران است. ما در همین اقتصاد با همین رقم و مبلغی که اینها به‌راحتی به باد دادند می‌توانستیم نقطه‌های توسعه قوی، اساسی و پایدار برای ورزش تعریف و ایجاد کنیم.

البته وزارت ورزش در این سال‌ها اقدامات انتقادآمیز کم انجام نداده است، هرچند به برخی از آنها اشاره کردید، اما به‌صورت مصداقی می‌توانید باز هم به این جریانات مشابه اشاره کنید؟

ایرادات زیادی به وزیر ورزش وارد است. شما ببینید ما چند مدال‌آور و قهرمان و چند خانواده ورزشی به‌معنای واقعی در همین وزارتخانه به‌کار گرفته‌ایم؟ خود من که یکی دوبار از وزارت ورزش بازدید کردم، فقط تصاویر قهرمانان را به‌جای خودشان دیدم. انتقاد دیگر به ایشان این است که چرا نسبت‌به قهرمانان و خانواده ورزش و کسانی که برای ورزش ما به‌نوعی هویت محسوب می‌شوند، دید ویژه‌ای ندارند؟ از سوی دیگر در همین سال‌های وزارت ایشان، شاهد مهاجرت بسیاری از قهرمانان ورزشی به کشورهای خارجی بودیم و هرگز تدبیری برای جلوگیری از این امر را مشاهده نکردیم.

اگر به‌صورت مصداقی بخواهیم صحبت کنیم، یکی از نقاط‌ضعف وزارت همین مدیریت در تیم‌های استقلال و پرسپولیس است که در این سال‌ها بسیار پرفرازونشیب بودند.

بله، همین‌که این دو تیم به چه سبکی مدیریت شوند و آیا دولتی باقی بمانند یا خصوصی شوند یا خصوصی- دولتی اداره شوند، هنوز لاینحل باقی مانده و مدتی می‌شود که تفکر ورزش ما را درگیر خودش کرده است. عدم مدیریت بر این موضوع نیز برای ورزش ما و به‌ویژه فوتبال به یک مساله تبدیل شده، اما مساله بزرگ‌تر نحوه نظارت و مدیریت وزارت ورزش است که باعث شده این اتفاق هنوز به سرانجام نرسد.

درخصوص قرارداد با ویلموتس نیز شاهدیم که رئیس سابق فدراسیون فوتبال این بی‌کفایتی را به گردن دیگران انداخته و مقصر را افراد دیگر می‌داند.

نمی‌خواهم به‌صورت مصداقی به اسامی ورود کرده و درمورد افراد صحبت کنم، اما اگر به‌صورت کلی بخواهم صحبت کنم، چون خودم قبلا قاضی بودم و یک شخص حقوقی محسوب می‌شوم، معتقدم همان‌طور که قبلا ریاست قوه قضائیه گفتند، اگر فرضا بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی در بحث تنظیم قراردادها شده باشد و به‌ویژه در این قرارداد اخیر با ویلموتس و اگر ترک فعلی رخ داده که باعث شده بیت‌المال صدمه ببیند و درنهایت نگرانی و ناراحتی ورزشکاران و جوانان را به‌همراه داشته باشد، آن گروه یا اشخاصی که در این تنظیم قرارداد و انعقاد آن دخیل بوده‌اند باید پاسخگو باشند. من به‌صورت کلی همه آن افراد را می‌گویم و به آن اسمی که شما اشاره کردید کاری ندارم.

عده‌ای هم معتقدند این قراردادها ارتباطی به وزارت ورزش و شخص سلطانی‌فر ندارد.

ما معتقدیم هر اتفاق ورزشی زیرمجموعه وزارت ورزش است. اگر هم نخواهیم و اتفاقات جزء و کوچک را هم منتسب کنیم، این اتفاق کوچکی نبوده است که وزارت ورزش بخواهد خودش را از اینکه در این اتفاق دخیل نیست، تبرئه کند و ما هم این مورد را قبول نمی‌کنیم.

صحبت پایانی؟

به‌نظرم اگر رسانه بتواند همین‌طور واقع‌گرایانه اطلاع‌رسانی قوی کند، می‌تواند کمک‌های لازم را داشته باشد و حداقلش این است که اینها حواس‌شان را جمع می‌کنند و می‌فهمند چشم‌هایی به‌نام رسانه وجود دارد که بر رفتارشان نظارت دارد، هرچند آقایان می‌گفتند این قرارداد محرمانه بوده است، اما چون در انعقاد قرارداد دخیل بودند، در نظام حقوقی نیز باید پاسخگو باشند.

 * نویسنده: محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، روزنامه‌نگار